Brief 15 aan Vincent van Gogh

11 juli 2023

Op 05-07-2023 schreef ik -als artist in residency in Studio ZOOkeeper - mijn vijftiende brief als antwoord op de 23 brieven die Vincent van Gogh schreef in 1883 in Drenthe.


Beste Vincent,

5 november 1883: “Ik heb geen geduld met het ‘zoogenaamde’ gezond verstand dat men gebruiken zou moeten(..)Het is voor mij juist omdat mijn natuurlijk gezond verstand mij tot zoo heel andere resultaten brengt..(..)”
Mijn brieven aan jou worden weefsels van jouw zinnen vervlochten met die van mij. De woorden die ik filter uit jouw brieven zijn mijn persoonlijke keuze die me raken en schrijvend aan het denken zetten. Ik begin mijn brieven steeds onbevangen zonder dat ik weet welke kant het uitgaat. In de brief van 5 november zet jij je af tegen jouw vader die naar jouw mening volgens systemen en conventies denkt. Het gezonde verstand van jouw vader is vermoedelijk de algemeen heersende opvattingen hoe te leven dat niet strookt met de persoonlijke weg waar jij naar op zoek bent. De natuur waar jij mee samen wilt vallen is denk ik jouw eigen natuur, los van de heersende conventies waar je jezelf in Drenthe met afstand naar thuis van los maakt.
Je schrijft: “Nu, toch het komt mij voor men tegen zichzelf is als men niet wil doordenken (…) voor mij zelf wil ik niet steunen op een systeem, ik wil het volgens de rede en het geweten aanleggen.”
Mensen zoeken veiligheid in gelijkgestemde omgevingen en systemen zoals o.a. van het geloof of andere clubjes. Ik denk dat er in deze tijd meer eilanden bestaan dan in jouw tijd. Er is meer diversiteit, maar toch blijft het lastig om los van bestaande conventies ‘door te denken’ en op zoek te gaan naar eigen onontgonnen terreinen. Afstand tot de vertrouwde omgeving helpt daar wel bij en alleen zijn, leegte. Dat wat we nog niet kennen maakt enigszins onzeker, ongemakkelijk en kwetsbaar. Maar misschien wel noodzakelijk als je volledig het leven wilt leven en samen wilt vallen met wie je zelf bent. Die kern is een constante en het doordenken is de actie die voeding geeft aan iets dat latent aanwezig is. Het is als een zaadje dat ooit geplant is. Je kunt ervoor kiezen om het water te geven of niet.
Jouw vader zegt tegen jou: “Verdien geld en uw leven zal regt worden.” Ouders willen dat hun kind een stabiel en goed leven hebben zonder teveel heftigheden. En geld geeft die (schijn-) zekerheid/veiligheid. Innerlijke rijkdom kan niet van je worden afgenomen, tegelijk fysiek kan je er niet van leven. Financiële onzekerheid is inherent aan ons vak. Het houdt ons op het scherp van de snede. Tegen wil en dank.
Je hebt het vaak over Millet die jou, itt jouw vader, steeds terug brengt naar jouw natuur. Ik ben eens naar de schilderijen van hem gaan kijken om dat te trachten te begrijpen. Het beroemde schilderij ‘De Zaaier’ dat in zijn tijd lelijk werd gevonden. Een monumentaal geschilderde boer in het landschap, waarin de mens 1 met de natuur belangrijker was dan de persoon achter de boer. De boer als icoon. Het was nieuw dat Millet deze gewone werkende mens centraal stelde in zijn kunst (hij was zelf van boerenafkomst). Ik moet denken aan het beeld dat onlangs in Rotterdam is onthuld “Moments Contained” van de Britse kunstenaar Thomas J. Price. Het is een 4 meter hoog bronzen beeld van een  jonge vrouw van kleur dat samengesteld is uit meerdere mensen. Het gaat in dit werk dus ook niet om het individuele portret maar het iconische-. Onthutsend was de arrogante reactie van een collumniste van het NRC Rosanne Hertzberger die zonder enig cultureel besef en met grote behoefte aan recalsitant gedrag en aandacht het beeld “een belediging noemt voor mensen die wel heldendaden verrichten.” Tja, wat vind jij daar nou van, Vincent? Onze tijden zijn wel verschillend, maar gebrek aan historisch besef of bescheidenheid is van alle tijden.