Gister, vandaag en morgen

8 mei 2018

In februari gaf ik een lezing bij het HKU op de afdeling media/illustratie voor de eindexamenkandidaten. Ik vertelde n.a.v. een aantal projecten over mijn manier van werken. Mijn lezing was bedoeld om de studenten te inspireren na te denken over een andere manier van het presenteren van hun werk tijdens de eindexamenexpositie. Hoe vertel je een beeldend verhaal en hoe betrek je de toeschouwer erbij?
Een paar weken geleden benaderde een student me die aanwezig was bij die lezing voor advies omdat ze iets wilde gaan doen met een etentje i.v.m. haar eindexamenpresentatie.
Erg leuk dat mijn lezing iets bij haar teweeg heeft gebracht en ik hoop dat mijn adviezen haar verder brengen.
 

Ondertussen ben ik nog steeds projectleider van het project 7 talenten-7 meesters waarin ik in opdracht van de Aleph op zoek ben gegaan naar creatieve talenten tussen de 10 en de 21 jaar in de gemeente Heusden die n.a.v. 7 eeuwen Heusden werk gaan maken. Ik heb de 7 talenten gekoppeld aan een professional waarvan ze 10 uur individuele begeleiding krijgen.
Zelf begeleid ik een meisje van 17 jaar die cross-media wil gaan studeren aan de kunstacademie in Enschede. Het project is een interessant avontuur waar we samen induiken waarin het proces van maken (dat we op film vastleggen) net zo belangrijk is als het uiteindelijke eindresultaat.
 

Afgelopen week heb ik samen met Jan de tentoonstelling bij Museum Slager afgebroken. Het was een hele verhuizing..(spierpijn)
Op dit moment ben ik bezig met de verantwoordingen naar subsidiënten i.v.m. subsidies die ik via stichting Puckworks heb ontvangen voor de tentoonstelling bij museum Slager. Hoewel het niet mijn favoriete bezigheid is, is het wel goed om te doen. Even terugkijken op de afgelopen drie maanden; het plan dat eerst op papier bestond en dat zich uitvouwde tot een tentoonstelling in 3 dimensies, de excursies, de Museum van de Onschuld-eetbijeenkomst…
Tijdens de tentoonstellingsperiode heb ik twee portretopdrachten afgerond, waarvan eind vorige week de laatste is opgehaald. De geschilderde portretten markeren een periode; de gezichten zijn gefixeerd in het moment, in hun tijd van leven. Een onomkeerbaar moment. Verschillende mensen die ik heb geportretteerd leven niet meer. Ik mocht ze even ‘vangen’ bij leven zodat ze voor altijd blijven.

 

Het schilderen van het dubbelportret van twee kinderen in opdracht van het BKKC was een prettige tegenhanger. Frisse gezichten, aan het begin van alles, wie zullen ze worden. Net zoals ik me dat afvroeg toen ik schilderend keek in de babyogen van mijn dochter nu alweer 18 jaar geleden.
Het heden is abrupt opgeschoven naar het verleden en maakt plaats voor iets nieuws.
Wat zal morgen brengen?